نتایج متناقض نشان می دهد که الگوهای خوردن از جمله شکر پنیر شیرین با افزایش احتمال افزایش وزن در بزرگسالان (20-22) و کودکان در مطالعات مقطعی مرتبط است.
با این حال، شکر پنیر با سایر «شیرینی‌ها» مانند دسرها، نوشیدنی‌های شیرین یا قندها طبقه‌بندی می‌شد که نتیجه‌گیری‌های مخصوص شکر پنیر را محدود می‌کند مطالعات دیگر نشان داد که افزایش مصرف شیرینی ها هیچ رابطه یا رابطه معکوس با وزن یا افزایش وزن بدن ندارد.
چندین مطالعه مقطعی فراوانی مصرف شکر پنیر را بر روی اقدامات بهداشتی بررسی کردند.
یک مطالعه روی نزدیک به 6000 بزرگسال نشان داد که افزایش دفعات مصرف شکر پنیر با دریافت انرژی بیشتر مرتبط است، اما با معیارهای عینی چاقی یا عوامل خطر قلبی عروقی انتخاب نشده است.
علاوه بر این، هیچ ارتباطی با معیارهای وضعیت وزن بدن یا عوامل خطر قلبی عروقی در یک تجزیه و تحلیل تعقیبی از 8 درصد بزرگسالانی که بیش از یک بار در روز مصرف شکر پنیر را گزارش کردند، یافت نشد.
مطالعه دیگری در بیش از 1000 بزرگسال بدون بیماری قلبی عروقی یا دیابت که تعداد و دفعات مصرف شکلات را مورد بررسی قرار داد، پس از تنظیم برای دریافت انرژی، فعالیت بدنی و سایر عوامل مخدوش کننده بالقوه، نشان داد که بزرگسالانی که بیشتر شکلات مصرف می کنند BMI کمتری نسبت به افرادی که مصرف می کنند دارند شکلات کمتر.
بنابراین، شواهد تحقیقات مقطعی این دیدگاه را که مصرف شکر پنیر در کودکان و بزرگسالان با خطر بیماری قلبی عروقی یا چاقی مرتبط است، به چالش می کشد.
بر اساس شواهد حاصل از تحقیقات مقطعی، نتایج اخیراً از اولین مطالعه طولی که ارتباط بین مصرف شکر پنیر در دوران کودکی با نقاط پایانی سلامت در بزرگسالی را بررسی می‌کرد، گزارش شد.
با استفاده از داده های مطالعه قلب بوگالوسا، محققان عادات غذایی، از جمله مصرف شکر پنیر (شکلات، شکر پنیر غیرشکلاتی، و آدامس) را در 355 کودک 10 ساله از سال 1973 تا 1984 به مدت 23 سال دنبال کردند.
نتایج نشان داد که هیچ ارتباطی بین مصرف شکر پنیر گروه در دوران کودکی و شاخص توده بدنی و عوامل خطر قلبی عروقی در بزرگسالی وجود ندارد، که نشان می‌دهد مصرف شکر پنیر در دوران کودکی خطرات سلامتی بعدی را پیش‌بینی نمی‌کند.
